Kilka myśli o świętym Franciszku

Misja świętego Franciszka oraz jego naśladowców i naśladowczyń polega na przyjęciu modelu życia Chrystusa. To stanowi podstawową i jedyną wartość całego franciszkańskiego charyzmatu . Osobiste doświadczenie łaski Boga (działającej w nim stopniowo, ale dogłębnie), nazwanej życiem pokuty, asyski Pokutnik próbuje opisać następującymi słowami:

Gdy byłem w grzechach, widok trędowatych wydawał mi się bardzo przykry. I Pan sam wprowadził mnie między nich i okazywałem im miłosierdzie. I kiedy odchodziłem od nich , to, co wydawało mi się gorzkie, zmieniło mi się w słodycz duszy i ciała; i potem nie czekając długo, porzuciłem świat.

Dla Świętego z Asyżu ubogi i pokorny Jezus Chrystus staje się jedyną Drogą, Prawdą i Życiem. Franciszek obdarza Boga aż osiemdziesięcioma sześcioma przymiotami, jednak widzi Go, doświadcza i wielbi przede wszystkim jako najwyższą miłość. Bóg jako Święta Trójca, jako Stwórca, Ojciec, a jeszcze bardziej jako Zbawiciel zniża się do człowieka przez łaskę i hojnie otwiera się na niego. Swoim stworzeniom pragnie obficie przekazać dobro oraz życie, jakim jest On sam i jakie posiada, a tymi darami szczególnie chce obdarzyć człowieka, który stanowi obraz Jego jedynego Syna, co prawda oszpecony przez grzech, a jedynie przez łaskę wyniesiony do wzniosłej godności Bożego dziecka . Stąd Franciszek pod koniec życia zapomina zupełnie o sobie, i w konsekwencji czystym sercem w pełni zwraca się do Boga:

Ty jesteś Święty Pan Bóg jedyny, który czynisz cuda. Ty jesteś wielki, Ty jesteś mocny, Ty jesteś wielki, Ty jesteś najwyższy, Ty jesteś Królem wszechmogącym, Ojcze święty, Królu nieba i ziemi. Ty jesteś w Trójcy jedyny Pan Bóg nad bogami, Ty jesteś dobro, wszelkie dobro, najwyższe dobro, Pan Bóg żywy i prawdziwy. Ty jesteś miłością, kochaniem... .

Swoje duchowe doświadczenie Franciszek przeżywa w Kościele. Pobożność eklezjalna zajmuje w jego duchowości centralne miejsce. Już u początku nawrócenia Bóg zwraca go ku Kościołowi, i w nim Franciszek znajduje obecność Jezusa. Kościół jest rzeczywistością, która w ciągu wieków, w każdej chwili, posiada misję realizowaną poprzez swoich kapłanów, teologów, aby na nowo, na podobieństwo Maryi, rodzić dla ludzi Syna Bożego .

Zwracając się do Boga Franciszek przede wszystkim uwielbia Go z powodu Jego samego i stale Mu dziękuje. W relacji do Pana - Dobra Najwyższego doświadcza on, że modlitwa to nie tylko słowa wypowiedziane w stronę Boga, ale całe życie, które w „duchu świętej modlitwy i pobożności” staje się uwielbieniem i chwałą Boga. Od momentu, w którym Franciszek odkrył promiennie oblicze Boga Ojca, zrozumiał, że źródłem ludzkiego pragnienia jest sam Duch Pański i że to On prowadzi nas do jedności z Bogiem poprzez życie i Ewangelię Jezusa Chrystusa .