Powołani do świętości

Uroczystość Wszystkich Świętych jest szczególnym darem dla całego Kościoła, ukazującym wszystkim wierzącym wielkie pragnienie Boga, który stworzył nas z miłości i pragnie, abyśmy osiągnęli razem z naszymi braćmi i siostrami pełnię świętości.

Św. Jan Paweł II często przypominał, że świętość jest darem i zadaniem zakorzenionym w chrzcie i bierzmowaniu i powierzonym wszystkim członkom Kościoła w każdej epoce. Ta uroczystość ukazuje nam tych wszystkich, którzy współpracując z łaską Ducha Świętego otworzyli szeroko swoje serca na przemieniającą miłość Boga, która poprowadziła ich na szczyty świętości. Ci, których wspominamy nie zostali oficjalnie ogłoszeni przez Kościół świętymi, większość z nich to osoby bardzo zwyczajne, które w swojej codzienności starały się żyć Ewangelią, doświadczając zwycięstw i upadków, radości i smutku, ciesząc się życiem i zmagając się z cierpieniem i chorobami, i do końca, z pokorą powierzając się i ufając Bożemu Miłosierdziu.

Spoglądamy w duchu na te niezliczone rzesze naszych braci i sióstr, także po to, aby na nowo rozpalić nasze serca pragnieniem świętości i umocnić nasze dążenie do osiągnięcia pełnego zjednoczenia z Bogiem.

 To dążenie do świętości ma dziś szczególne znaczenie. Żyjemy w świecie, który z jednej strony coraz bardziej odchodzi od Ewangelii, a z drugiej może jak nigdy dotąd potrzebuje świadków Chrystusa, Jego piękna i miłości. W tym kontekście szczere i odnowione dążenie do świętości zwłaszcza osób konsekrowanych, jest dziś bardzo potrzebne także aby, jak pisał św. Jan Paweł II, ” popierać i umacniać w każdym chrześcijaninie pragnienie doskonałości, rozbudzać w każdym wierzącym prawdziwą tęsknotę za świętością, mocne pragnienie nawrócenia i osobistej odnowy”. O tym jak ważne jest to świadectwo mówi św. Klara w swoim Testamencie, pisząc do swoich sióstr:

„Pan postawił nas jako wzór i zwierciadło dla naszych sióstr, które powołał do naszego życia, aby i one były zwierciadłem i przykładem dla ludzi żyjących w świecie. Skoro więc Pan powołał nas do tak wielkich rzeczy, aby z nas mogły brać wzór te, które są dla innych przykładem i zwierciadłem, powinnyśmy szczególnie błogosławić i chwalić Pana i umacniać się w Panu, by czynić dobrze. Dlatego, jeśli będziemy żyć według tego sposobu , zostawimy innym szlachetny przykład i przez krótki czas zdobędziemy nagrodę wiecznego szczęścia.”

 Odnówmy więc w naszych sercach dążenie do świętości pamiętając , że Bóg pragnie, aby każdy z nas osiągnął pełnię świętości i miłości, do jakiej On nas powołał, dając nam życie i godność dzieci Bożych, a w przypadku osób zakonnych pogłębiając ten dar przez konsekrację zakonną.

Niech przykład życia zwyczajnych świętych, osób które być może znaliśmy osobiście, np. naszych bliskich, którzy nas poprzedziły, a które zostawiły nam szlachetny przykład życia oddanego Bogu i ludziom wspiera nas w dążeniu do świętości, abyśmy we wspólnocie Wszystkich Świętych i razem z Maryją Królową Wszystkich Świętych mogli wielbić i miłować Boga na wieki.